A lovely day

Rustige zat ze op een omgevallen boom op haar Lute te spelen, de zon scheen lekker en er was een zachte wind. Met haar blauwe ogen keek ze rustige door het moeras de kikkers kwaakte vrolijke en de vogels fluiten net zo vrolijke mee. Hoewel het niet echt een plek was om rustige te ontspannen of om gewoon wat muziek te spelen vond ze het wel fijn hier. En ze kon hier veel planten vinden om haar voorraadje vergif weer aan te vullen. Dat was ook een van de grootste reden waarom ze hier was. Met haar ogen hield ze Pacco goed in de gaten het moeras was een gevaarlijke plek voor als je de weg niet wist. Je kon zou wegzakken in het modderige zand en drijfzand. Gelukkige als je een beetje lening en snel bent kon je de omgevallen boomstruiken en bomen gebruiken om door het moeras te reizen. En dat was ze en ze kwam hier wel vaker dus ze wist prima de weg, alleen Pacco leek het niet echt te onthouden hoe ze telkens liepen en waar het veilige was. Ze liet even een zuchtje los toen Pacco weer eens vast zat in de modder. Snel stond ze op en liep behendige en snel naar haar kleine schatje toe. Voorzichtige pakte ze hem bij zijn nekvel en tilde hem snel op. 'Je moet toch echt eens onthouden waar je wel en niet kan rennen.' Zei ze op een wat strenge toon. Pacco liet een dankbare piepje horen en Iluna ging weer rustige zitten en legde Pacco op haar schoot. Pacco bleef rustige zitten toen ze weer op haar Lute begon te spelen. Met een rustige en kalme houding bleef ze rustige verder spelen en haar vingers gingen gelijkmatige over de snaren van haar lute.